Dziś wita i żegna nas słowik!
Audycja dzisiejsza przeznaczona jest dla Dzieci, młodzieży i starszej młodzieży!
Nowy album Anny Marii Jopek to 10 kompozycji, opartych na motywach polskiej muzyki ludowej, „szeroko interpretuje motywy słowiańskie w skalach, poetyce i nastroju“. Polskiej wokalistce towarzyszy na nagraniu jeden z najwybitniejszych współczesnych saksofonistów jazzowych Branford Marsalis. Akompaniuje im zespół w składzie: Krzysztof Herdzin, Robert Kubiszyn, Marcin Wasilewski, Mino Cinelu, Maria Pomianowska, Pedro Nazaruk i Atom String Quartet.
„Muzyka ma wielkie znaczenie dla świata; w scalaniu ludzi, byciu razem. Jestem szczęśliwa, że tak piękne źródła w muzyce, którą kocham, muzyce stąd, mogło zyskać głos takiego artysty jak Branford Marsalis. Nadał tej muzyce wymiar uniwersalny“ – podkreśliła Jopek podczas spotkania z dziennikarzami w Warszawie.
Wokalistka podkreśliła, że szczególnie istotne przy pracy nad albumem było poczucie wspólnoty, jakie zapanowało między muzykami, zaangażowanymi w „Ulotne“. „Miałam za sobą zespół, który był w stanie nie spać, nie jeść, całkowicie poświęcić się pracy nad tą płytą. Nagrywaliśmy ją wszyscy razem, będąc w studiu, poziom koncentracji w zespole był tak wysoki, że po zakończeniu nagrania czuło się wielkie zmęczenie. Połączone ze szczęściem“ – oceniła Jopek – „Dla mnie najwspanialszą rzeczą jest szansą przebywania z Branfordem w tej wspólnej, muzycznej energii. To największe bogactwo. To, co zostaje na płycie to pochodna tego wydarzenia“.
The recent death of trumpeter Tomasz Stańko and the rise of pianist Marcin Wasilewski’s trio have reiterated the close alignment between improvised romanticism and the Polish predilection for minor keys and dark, poetic expression. The connection is as compelling as the link between American blues and Andalusian duende.
Polish vocalist Anna Maria Jopek initially was attracted to Branford Marsalis’ playing when she heard him in Sting’s band. And the attraction carries through to how she uses him on Ulotne—principally on soprano saxophone—to add color to her expressive voice, and to provide a second lead instrument to soar above the resonant mix of percussion and bass.
The Polish folk song “W Polu Lipenka” builds from a keening, acerbic string movement to fiery wordless vocalizing by Jopek. Mino Cinelu’s drums lend depth and help transport the song from central Europe to Northern Africa. “Pozegnanie Z Maria,” which begins the short second disc, is dedicated to Stańko, and sways with the melancholy stoicism that dominated much of his music. Marsalis solos with gentle beauty over Wasilewski and the Atom String Quartet.
Non-English-speaking singers face the challenge of having to express themselves enough to transcend the language barrier for American audiences, but like Celtic vocal explorer Loreena McKennitt, Jopek has the ability to make that barrier immaterial. The meaning of these songs is clear, even if you don’t understand Polish.
