Eugeniusz Bodo i Adolf Dymsza spotkali się w latach 30. XX wieku, kiedy obaj byli czołowymi gwiazdami polskiego kina i kabaretu. Ich pierwsze wspólne wystąpienie miało miejsce w filmie “Paweł i Gaweł” z 1938 roku, gdzie razem zaśpiewali niezapomnianą piosenkę “Ach śpij kochanie”.  Obaj zaczynali swoją karierę w warszawskim kabarecie “Qui Pro Quo”, gdzie Bodo występował od 1921 roku, a Dymsza dołączył do niego w połowie lat 20. Ich drogi zawodowe często się przecinały, zarówno na scenie, jak i na ekranie.

Choć nie zachowały się szczegółowe informacje na temat ich pierwszego spotkania, ich współpraca artystyczna była naturalnym efektem wspólnego środowiska zawodowego. Obaj byli nie tylko utalentowanymi aktorami, ale także osobowościami, które przyciągały uwagę publiczności i były symbolem przedwojennego polskiego kina.

„Eugeniusz Bodo und Adolf Dymsza begegneten sich in den 30er Jahren, als beide zu den größten Stars des polnischen Kinos und Kabaretts gehörten. Ihr erstes gemeinsames Auftreten war im Film Paweł i Gaweł von 1938, in dem sie zusammen das unvergessliche Lied Ach, śpij kochanie sangen. Beide begannen ihre Karrieren im Warschauer Kabarett Qui Pro Quo – Bodo schon 1921, Dymsza ein paar Jahre später.

Obwohl es keine genauen Informationen über ihr erstes Treffen gibt, war ihre Zusammenarbeit eine natürliche Folge des gemeinsamen künstlerischen Umfelds. Beide waren nicht nur begabte Schauspieler, sondern auch Persönlichkeiten, die das Publikum in den Bann zogen und Symbole des Vorkriegs-Kinos wurden.

Obwohl sie unterschiedliche Stile hatten – Bodo eher elegant, Dymsza grotesk – repräsentieren beide die Kreativität und Vielfalt der polnischen Kulturszene der Zwischenkriegszeit. Dank ihnen konnte sich das Publikum amüsieren, lachen und auch berühren lassen.