Prawie dokładnie w pierwszą rocznicę śmierci Wojciecha Młynarskiego, 19 marca 2018 roku, w warszawskim Teatrze Ateneum odbył się koncert. Na scenie pojawili się Jego przyjaciele, uczniowie i wielbiciele, aby zaśpiewać Jego piosenki w Jego teatrze. Tym, o którym pisał: „w głębi jest neon i mój Panteon – / teatr z ulicy Jaracza”.
Ten album to zaproszenie do teatru, który doskonale pamięta Wojciecha Młynarskiego. Składa się z trzech elementów. Pierwszy to nagranie koncertu.
„Podczas koncertu dla Wojtka, który został uwieczniony na tej płycie, stałam za kulisami, słuchałam” – wspomina Dorota Nowakowska. „Te piosenki są tak różnorodne, ciekawe, piękne, mądre a nie przemądrzałe, z puentą, lekkością. Pomyślałam, że to wszystko mieliśmy i wydawało się, że będziemy mieli zawsze”.
Magda Umer, Magdalena Zawadzka, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Ewa Wiśniewska, Dorota Nowakowska, Agata Kulesza, Joanna Kulig, Grażyna Strachota, Olga Sarzyńska, Julia Konarska, Katarzyna Ucherska, Michał Bajor, Krzysztof Gosztyła, Andrzej Poniedzielski, Artur Barciś, Wiktor Zborowski, Marian Opania, Piotr Machalica, Zbigniew Zamachowski, Krzysztof Tyniec, Grzegorz Damięcki, Wojciech Brzeziński, Tomasz Schuchardt – piosenki Wojciecha Młynarskiego w ich wykonaniu, pod kierownictwem muzycznym Wojciecha Borkowskiego, znajdziecie w dwupłytowym albumie „Ateneum gra Młynarskiego”.
„Młynarski i Ateneum… To musiał być niezwykły związek” – przyznaje Artur Andrus, gospodarz tamtego wyjątkowego wieczoru. „Po pierwsze, skoro trwał tyle lat. Po drugie, skoro tak często o tym teatrze mówił i pisał. Wystarczy posłuchać piosenki „Alkoholicy z mojej dzielnicy” (…). Zresztą, cytat z tej piosenki ostatnio zauważyłem wjeżdżając na parking Teatru Ateneum. Jest wymalowany na murze jakiegoś pomieszczenia gospodarczego:
„A wiesz pan, dlaczego
teatr ogólnie jest piękny?
Bo teatr to jest śmiech, kolego,
bo teatr to jest płacz, kolego!
To są te trzy elementy!”
Co znaczy, że Wojciech Młynarski jest ważną postacią nie tylko dla widzów, ale też dla ludzi, którzy w tym teatrze pracują, bo przecież na ten parking nie wjeżdża nikt postronny. A każdy, kto wjeżdża, od razu może sobie przeczytać cytat z Młynarskiego, wymalowany białą farbą”.
I to prowadzi nas do drugiego elementu, czyli wspomnień, które znajdziecie w książeczce dołączonej do płyty. Opowieści artystów o Młynarskim w Ateneum. Dzięki oprawie graficznej autorstwa Jaśminy Parkity zobaczycie miejsca, które pojawiają się w tych historiach. Na co dzień niedostępne dla widzów. Korytarze, kulisy, bufet, garderoby a między nimi legendarny już stół do gry w kości… Dlaczego?
„Według mnie w Ateneum Wojtek był od zawsze. Kochał ten teatr” – mówi Ewa Wiśniewska. Krzysztof Tyniec dodaje: „Sala prób, garderoba, schody, foyer – całe Ateneum mi się z Wojtkiem kojarzy. Traktował ten teatr jak swój dom, w każdym jego miejscu czuł się dobrze i swoją cząstkę wszędzie zostawił”.
____________________________________________________________________________________________________________
Almost exactly on the first anniversary of Wojciech Młynarski’s death, on March 19, 2018, a concert took place at the Ateneum Theatre in Warsaw. On stage appeared His friends, students, and admirers to sing His songs in His theatre. The one about which He wrote: „in the depths is neon and my Pantheon – / the theater from Jaracza street.“
This album is an invitation to the theatre, which remembers Wojciech Młynarski perfectly. It consists of three elements. The first is the recording of the concert.
„During the concert for Wojtek, which was captured on this album, I stood backstage, I listened,“ recalls Dorota Nowakowska. „These songs are so diverse, interesting, beautiful, wise but not overly wise, with a punchline, lightness. I thought, we had all this and it seemed like we would always have it.“
Magda Umer, Magdalena Zawadzka, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Ewa Wiśniewska, Dorota Nowakowska, Agata Kulesza, Joanna Kulig, Grażyna Strachota, Olga Sarzyńska, Julia Konarska, Katarzyna Ucherska, Michał Bajor, Krzysztof Gosztyła, Andrzej Poniedzielski, Artur Barciś, Wiktor Zborowski, Marian Opania, Piotr Machalica, Zbigniew Zamachowski, Krzysztof Tyniec, Grzegorz Damięcki, Wojciech Brzeziński, Tomasz Schuchardt – Wojciech Młynarski’s songs in their performances, under the musical direction of Wojciech Borkowski, can be found on the two-disc album „Ateneum Plays Młynarski.“
„Młynarski and Ateneum… It must have been an extraordinary relationship,“ admits Artur Andrus, the host of that exceptional evening. „First of all, because it lasted so long. Secondly, because he often spoke and wrote about this theatre. Just listen to the song ‚Alcoholics from My Neighborhood‘ (…). Besides, I recently noticed a quote from this song entering the Ateneum Theatre parking lot. It is painted on the wall of some utility room:
‚And you know, sir, why the theatre is generally beautiful? Because the theatre is laughter, buddy, because the theatre is tears, buddy! These are the three elements!‘
Which means that Wojciech Młynarski is an important figure not only for the audience but also for the people who work in this theatre because no outsider enters this parking lot. And everyone who enters can immediately read a quote from Młynarski, painted with white paint.“
And this leads us to the second element, which is the memories that you will find in the booklet attached to the album. Stories of artists about Młynarski at the Ateneum. Thanks to the graphic design by Jaśmina Parkita, you will see places that appear in these stories. Normally inaccessible to the audience. Corridors, backstage, buffet, dressing rooms, and among them the legendary dice game table… Why?
„In my opinion, Wojtek was always at the Ateneum. He loved this theatre,“ says Ewa Wiśniewska. Krzysztof Tyniec adds: „Rehearsal room, dressing room, stairs, foyer – my whole Ateneum is associated with Wojtek. He treated this theatre like his home, felt good in every place, and left his part everywhere.
